بی شک وبدون تردید صحبت کردن از سروران عالم معنا وسرچشمه های علم و فضیلت که هدف اصلی از خلقت جن وبشراند کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است . شاید گفت کاری است غیر ممکن . اما از آنجا که سیر تکاملی را به سوی حضرت حق جز با توسل وتمسک به این ذوات مقدس و مطهر نمیتوان طی کرد و پیمود، چاره ای جز این نیست که باید به قدر تشنگی ازدریای مواج این رهبران معظم و اصول کرم استفاده برد ومروارید معرفت صید کرد.

سخن از سیره اخلاقی وتربیتی امام العارفین و زین الساجدین حضرت علی ابن الحسین میباشد .وارث اجداد بزرگواری که به نص قران کریم اراده خداوند به دور ساختن این خانواده ازتمامی رجس وپلیدی است ودارای بلندترین مقامات عالیه هستند. وهمین نکته در شان ان حضرت گویاست بر این که سیره اخلاقی حضرت در تربیت جامعه آن زمان جز پیمودن همان راه برای سیراب کردن جانهای تشنه به معارف حقیقی اسلام نبوده ونیست . برای رساندن نور اسلام که پس از رحلت رسول اکرم دستخوش جریانهای گمراه شده بود چاره ای جز تبیین حقایق اسلام که نشات گرفته از آیات نورانی قرآن وسنت پیامبر بزرگوار دیده نمیشد.برای رساندن این انوار الهی به مردمان در تاریکی مانده مقدماتی لازم دیده میشد همانند تربیت عناصر صالح وتعلیم اندیشه وتفکر صحیح وراهگشا درمیان مردم ، تبیین واقعه جانسوز عاشورا ،موعظه که آمیخته با حکمت ومنطق عالی که منبعث از آیات نورانی قرآن است، بیان معارف حقه به زبان دعا ومناجات که خود گذشته از اینکه رازونیازی است بین بنده وخدای متعال درسهای تربیتی بسیاری را برای همه مسلمانان بیان میکند .

آری انتخاب این روش برای هدایت مردم دورافتاده از معارف واحکام نورانی اسلام رامیتوان بی نظیرترین روش امام زین العابدین برای رهبری وامامت برجامعه آن زمان دانست واین مطلب بیانگر این واقعیت است که قرآن میفرماید الله اعلم حیث یجعل رسالته .

باتوجه به مطالب گفته شده این حقیقت برای ما روشن میشود که برای طی وپیمودن و آشنایی با حقایق اسلام وقران ورسیدن به کمال مطلق چاره ای جزتمسک به عترت وادامه همان مسیر که توسط این خاندان بیان شده وبه ما رسیده است نداریم . با تلاوت قرآن که برقلب نازنین پیامبر نازل شده وباواردش شدن به منزلگاههای سعادت از طریق شنیدن خطبه های نهج البلاغه امیر مومنان وبالاخره زانو زدن درکلاس مناجات امام زین العابدین که در صحیفه مبارکه سجادیه آمده است میتوان به سرمنزل مقصود که عبودیت است رسید